در حرم پیچید عطر سیب؛ زائر فیض برد          هرکسی در بارگاهت بود حاضر فیض برد

با بیان روضه هایت پلک من هم خیس شد          چشمهایم چون زمین خشک و بایر فیض برد

قـطـره های خون تو سهم زمین شد بیشتر          بیشتر از آسمـانـهـا خـاکِ حائـر فیض برد

منبرت شد گاه روی نیزه، گاهی بین طشت          خواهرت با گریه پای این منابر فیض برد

بر تن عـریـان تو این بیتـهـا مرثـیه خواند          اشکهای مادرت تا ریخت، شاعر فیض برد

بین اصحابت دو دفعه جان به تو تقدیم کرد          بیشتر یعـنی، حبیب بن مظاهر فـیض برد

گرم در آغوش تو، بیش از طلاهای ضریح          بـوریـا ی کـهـنـۀ بـیـت عشائـر فیض برد